DONS

7.
Het is het omgekeerde van
wat je ervaart op een station:
Mijn trein vertrekt al, schrik je dan,
maar nee, naast jou op het perron
vertrekt een andere. Nu meen
jij dat jij stilstaat, dat de trein
vertrekt. En je moet leren: nee,
ik was, ik ga, beweeg. ’t Is mijn
ontwikkeling. ‘k Moet wennen aan
mijn eigen groei, aan dat het niet
meer past en of het nooit zal gaan.
Het paradijs voorbij. Je ziet
voor ’t eerst jezelf en weet je naakt.
En jaren gaan in de woestijn
voorgoed voorbij voordat je ’t raakt.
 

> terug naar begin