DONS

6.
Soms blijft het schrijven ook in later jaren.
En soms wordt dons een dichterkrans:
in zeven sloten tegelijk gevaren.
Die domme waarheid duurt het langst.
Nooit wijs, te oud. Maar aan het groeien blijven,
elk woord lokt steeds een ander uit.
Je door ’t onaffe, lompe laten drijven,
de grens ontkennen waar je op stuit.
De zoete waanzin van ooit toen nog voelen.
De maan aan wie je dromend biecht
dat je niets weet van plan of doelen.
Maar bot tot op het bot verliefd.
 

> terug naar begin