DONS

4.
Hij blijft die foto: ’t grenskantoor,
hij in de deur, de armen over
elkaar, een driekwart glimlach voor
de camera; zon, zomerlover.

Mijn vader was de grens: commies,
de slagboom mij van jongs af aan
vertrouwd, gebod en geen advies:
tot hier. Je kunt pas verder gaan
wanneer je mag. Dus nu nog niet.

Nu, zo veel grenzen verder, vat
ik wat hij aan mij achterliet:
voorbij de grens is heel veel wat
’t ontdekken waard is, ja, gegarandeerd
-- maar wat je vóór de grens al leert!

> terug naar begin