|
|
2002-12-20
DE REIS VAN ONS LEVEN
21. Grieks-orthodox
Voordat we Delfi bezoeken, slaan we af naar het klooster van Zalige Lukas, waarvan we in de gids een beschrijving vinden. Een aanrader! We moeten wel even omhoog en Pauline maakt zich al zorgen, maar dan verschijnt het kloostercomplex om de hoek van de weg, vriendelijk gelegen onder de bomen en daardoor afstekend tegen de omringende kale bergen. Onder de rode pannendaken vertonen de muren alle denkbare schakeringen tussen marmer, okerbruin en baksteenrood.
Voordat we binnengaan moeten we wel overbroeken en omslagdoeken aantrekken om de kloof tussen onze zomerse uitmonstering en de godsdienstige gevoelens van de kerkelijke autoriteiten te overbruggen. Aldus uitgedost betreden we de kerkruimten waar onder de grote koepel de mozaïeken en de muurschilderingen ons tegemoet stralen. Naast de bekende voorstellingen als kruisiging en voetwassing valt een schildering van Jozua op, die bepaald niet uit de toon valt bij het aantal afgebeelde soldatenheiligen. Het waren roerige tijden waaruit deze beelden dateren! De orthodoxe kerk van Griekenland heeft overigens nog steeds iets krijgshaftigs. Op heel veel plaatsen zagen wij van kerkelijke gebouwen de gouden vlag met dubbelkoppige adelaar met wereldbol en zwaard hangen. En het doet ook wat merkwaardig aan wanneer je op de top van de nationale vlaggestokken niet de ons vertrouwde oranjeknop maar een kruis aantreft. De scheiding tussen kerk en staat is hier nog niet zo vanzelfsprekend als bij ons. Het beste bewijs daarvoor kregen we op onze allerlaatste dag in dit land toen we voor een kazerne waar we in de buurt een parkeerplaats hadden gevonden de grootste slee zagen stoppen die we in dit land gezien hebben. Hij had geen nummerbord, maar was wel met de bovenvermelde adelaarsvlag uitgerust. Knipmessend werd de uitstappende kerkvorst door een militaire delegatie ontvangen. Nee, met het geestelijk heil van de Griekse soldaat zit het wel goed.
|
|
|
