|
|
2002-12-20
DE REIS VAN ONS LEVEN
20. Thebe
Het is nog vroeg in de ochtend en er zijn nog de nodige nevels wanneer we door een verrassend heuvellandschap onze weg zoeken naar de autostrade naar het noorden. Delfi is ons allereerste doel en we zien wel hoe ver we komen.
Na Attica komt de vlakte van Boiotië. We verlaten te vroeg de snelweg en komen op de kaarsrechte weg die langs vruchtbare velden naar Thebe leidt. We moeten nu dwars door de stad heen of liever er overheen in plaats van haar aan de zijkant te passeren. Zo merken we toch nog iets van de Kadmeia. Hoewel Pauline het verhaal van Europa, Kadmos en de draak natuurlijk kent, vindt ze het toch leuk om het nog eens te horen op de manier waarop ik het ooit in de klas vertelde. Per slot van rekening was het zo’n mooi voorbeeld om duidelijk te maken wat een mythe nu eigenlijk is. En je kon lekker sappig uithalen over Europa’s argeloosheid, de geilheid van de stier, de stommiteit van Agenoor om Kadmos te verbieden zonder zijn zuster thuis te komen en de voldane slaap van de draak na een goede maaltijd. En niet te vergeten de list om de reuzen te bedwingen en het gelukkige huwelijk tussen Kadmos en Harmonía.16
Na Thebe volgt weer de vlakte, maar de bergen komen steeds naderbij. Nu zie je ze dus in het echt: de Helicon en de Parnassus, maar ze roepen, ook al zijn het op zichzelf fraaie massieven, niets op van de sfeer waarmee hun namen zijn omgeven.17 Dat is wel anders op de Schiste of de Triodhos, een desolate driesprong midden in de bergen, waar volgens Pausanias de noodlottige ontmoeting tussen Laios en Oidipous zich afspeelde. Met de moderne viaducten die nu op deze plek te vinden zijn, zou natuurlijk al dat onheil nooit gebeurd zijn. Ja, waarlijk wij leven in andere tijden!
|
|
|
