DONS

9.
En hier is ook dat grote woord gegroeid.
Die droom dat je bij nul beginnen kan.
Die vlag die, opgeheven, breeduit vloeit
van bloed. Dat straks dan ook zal stromen van
wie tussen onze raderen blijkt te zijn.

Als mijn gedachte een machine wordt.
De logica, op stoom, een ijzeren lijn.
Schacht waar ik blind met ogen wijd in stort.

Oprecht te zijn, o, nooit meer zo lijnrecht.
Maar morgen niet meer snappen wat je zegt.

Herken je in die jongens van het Comité!
Salut Public: het heil wordt openbaar
tot op de hempjes met het hoofd van Che.
Verbeelding aan de macht. Ja, ja. -- Hoe waar!
 

> terug naar begin