EEN VADER BEGRAAFT ZIJN ZOON

 III
VERDER

-

Ooit wilde ik geen kinderen:
de schuld aan hun verdriet
en pijn – zei ik – verhinderen.
Maar ja, zo ging het niet.
Plots stond ik voor het feit:
er groeide in een lichaam buiten mij
een kind in al zijn onvoorstelbaarheid.

Ik stond er niets ervarend bij.
Het overkwam. Ik, vreemde, onderging
nog niets. Tot die dag kwam.
Híj kwam. Een wezen vol verwondering
dat ik in handen kreeg – en nam.
De dag waarop ik vader werd,
een man die antwoord geven moet.

Een weg wordt voor je uitgelegd.
Je gaat. Je groeit. Je praat. Je doet.
Je wordt jezelf aan hem, die zoon.
Je int in pijn en vreugd je loon,
voldoet je schuld en – niet het minst –
je incasseert je volle winst.

(16 januari 2018)

>inhoud