EEN VADER BEGRAAFT ZIJN ZOON

-

Blijft bij: die angst wanneer
ik belde. Geen gehoor.
Dan wist ik: hij is weer ---
Alsof ik zelf verloor.

De woede ook die uit
je zwakheid spruit. Nooit maakt
wat jij doet uit. Steeds stuit
je op je grens. Geraakt.

En weten: ik ben deel,
van ’t menselijk bedrijf:
droom, plan en luchtkasteel,
maar vast aan ’t vege lijf.

(30 september - 6 oktober 2017)
 

>inhoud