HOLLANDSE DREVEN

1952

Het dijklichaam legt moederlijk haar arm
om ’t land. Ik, aan haar voet aan ’t spelen
baad in een vloed van zon, zo zomerwarm
en zilt van Scheldewind. De golven strelen
mijn kindervel dat van geen storm nog weet,
van daken: omgeslagen boten
die door de polder varen, wreed
verweesd: geoordeeld en verstoten.

                   (september 2001- 15 januari 2003)

>inhoud