MOEWOEZOO

 GRAFDICHT OP JACOB VAN KATTENBURG TOT LANGBROEK , FELIX DOMESTICA ET ERRABUNDA

Hij kwam wanneer hij wou,
-  je kiest je poes niet uit,
nee, hij kiest jou,
een niet altijd ontrafelbaar besluit.
Zo kwam hij ooit, zo is
op zijn manier hij ook gebleven.
Dat categorische gegeven
is – zij met recht gezegd – voorwaar geen kattepis.
Jij mocht hem drank en voedsel geven
en streling, dak en warmte poezenpas.
En dat is volgens katten in dit leven
de hoogste eer. Nog meer: felicitas.
Nu is hèm dan de laatste eer bewezen.
Ook poezen gaan na negen levens dood.
En of er in zijn droom na dezen,
nu hij voor ’t laatst zijn ogen sloot,
een poezenhemel is
blijft zijn geheimenis,
zijn poezenfantasie,
zijn catacomb, waarbinnen
je hem blijft horen spinnen:
Poeëzie.
(2005)

>inhoud