BALTISCHE REIS

DE ROOS VAN TURAIDA (SIGULDA)

Haar graf is een begin,
haar sjaal haar zege: eer.
Verhaal zo af, daarin
vertaalt zich eens te meer
dat zandsteen is geboren om
verhalen te vertellen.
Die grot een mond. Jij, kom
en hoor! De woorden wellen
als beekjes in het bos.
En stemmen komen los.
Eerst aarzelend nog, gefluister
daar in het kreupelhout.
Maar even later, luister!
Het hele sprookjeswoud!
Verhalen van heel vroeger
of van maar net gebeurd?
Van verliezen en genoegen,
van zingen en getreurd.
Van ridders – hun ruïnes
zie je van ver al staan -
en lokkende blondines
die, ginds toch? dacht ik, gaan.
Ver hoor je reuzen gapen
en dwergen aan het werk.
En goden, nooit ontslapen,
te horen in een berk,
maar ook in eiken-, linden-
en wilgenlied te vinden.

Zou ieder die komt kijken
hier, het horen? En begrijpen?
Wat moet ik er van hopen?

Ja! Schrijvers! Steeds op zoek:
die boom! Om voor een boek
een touw aan vast te knopen.
Alleen een boek?

(26 juli 2010)

 De roos van Turaida is het meisje , dat in 1620 is vermoord in de Gutmangrot bij Sigulda. Door een list met haar sjaal ontkwam ze wel aan een zekere verkrachting. Zie Rose von Turaida op Internet. Letlands grootste dichter Jānis Rainis verwerkte haar geschiedenis in zijn toneelstuk Liefde is sterker dan de dood. Bij haar graf staat nog steeds de linde die volgens de legende door haar verloofde is geplant.
Zandsteenlandschappen worden meestal als heel sprookjesachtig ervaren en staan daarom vaak bekend als bijvoorbeeld Klein Zwitserland. Men zegt dat de Balten een speciale verhouding hebben met hun natuur, waarbij nog veel van hun vroegere heidendom meespeelt (of weer boven komt).

>inhoud