|
|
2008-01-10
RAPSODIE 2
-
Een dag van wachten op
die wachten blijft.
Die ik verbijt, verkrop.
Een maal bereid
onaangeroerd, -geraakt.
De tijd verklijft.
Ik krom, ik krimp ineen
- nee, in elkaar:
dit maakt me twee, degeen
en ik. Ja. Nee.
Licht. Zwaar. Hij ziet, ik hoor.
Ik redeneer,
hij voelt. Voortdurend door
aan ’t slinken tot
er stilte overblijft.
Zozeer. Maar buiten schot.
(15 december 2008)
>inhoud
|
|
|
