|
|
1999-12-31
TOEDOEN 2
EENMAAL
het begint als glasgetinkel
rinkelend bestek de geur van
vlekkeloos gesteven linnen
als het aanschuiven van stoelen
zittingen die zachtjes kraken
kijkend naar je en niets horen
van een uitgesproken zegen
als een voorgerecht van oesters
in hun parelmoeren bedjes
wier als teruggeslagen dekens
proef de oerzee heel de kosmos
met dat druppeltje citroensap
en dat vluchtig snufje peper
en ik proef je en je ogen
zien mij weten weten alles
als een soep waarin de lente
liefde sprakeloos weerspiegelt
groen aroom van jeugd en voorjaar
dat je blijvend blijft verwarren
hef je glas dus zeg
daar ga je
op het leven
moet je klinken
als de eend met sinaasappel
glanzend glinsterend druipend vlees
geuren smeken grijp me eet me
roosmarijn en appelsienen
hof van de oranjebomen
waar we liepen hartje zomer
zo maar van elkaar te smullen
schatteboutje kus me pluk me
laat je lippen mij verslinden
kluiven dat het vet je
saplings taplings langs de kin druipt
handen bezig vingers likken
ogen met slechts oog voor beiden
o laat niets meer van mij over
als de kaas waarvan de namen
ons verhemelte al strelen
als de koffie heet en duister
de calva die al verdampt is
voor je goed en wel geslikt hebt
zo verdwijnen
van ons resten
slechts de kruimels en de vlekken
groezelige berg servetten
een hotelbed tien uur 's ochtends
dat door anonieme handen
straks zal worden opgeruimd
(februari 1997)
>inhoud
|
|
|
