EEN VADER BEGRAAFT ZIJN ZOON

VADER EN ZOON

Heel lang meer zoon dan vader.
Tot nu aan toe. Natuurlijk
was ik vader na de
geboorte van - Figuurlijk
ook nog zoon. Tot aan dit sterven nu.
Van hem – zijn broer – zijn zuster – mij,
de zoon in mij. Dat ambigu
aanwezig zijn voorgoed voorbij.
Ik ben een vader en begraaf mijn zoon;
begraaf een toekomst, hoop
-al waren die al heel lang nog maar droom,
nu lot dat ik niet meer ontloop.
Want dat zijn toekomst deel was van
mijzelf is pijnlijk zonneklaar.
En daarmee boet ik in. Ik kan
niet langer doen alsof het maar
een afgeleide is, waar ik mij aan
onttrekken kan. Nu vader van.
(Als zoon was ik mijzelf). Mijn gaan
en staan getekend. Meer: geketend.

(16 mei 2017

>inhoud