BUURMAN BRUIN

HOOFDSTUK 9. INLEGKUNDE

9.1
Wat ik ook verder bij ’t vertellen
van dit verhaal zelf heb bedacht,
hier dien ik eerlijk vast te stellen:
één ding werd mij zó aangebracht,
ik was er zelf nooit op gekomen.
Nooit was een nomen ooit zo omen,
zo passend als de naam van Bruin.
Die heb ik dus niet uit mijn duim.
Ik zeg het maar, u zou gaan denken
aan een gemaakt, goedkoop effect.
De werkelijkheid is in het echt
vaak mooier dan je kunt bedenken.
Nou ‘mooier’ ?? Bij geschiedenis
is dat geen woord dat passend is.


9.2
Toen Hitler voor zijn Storm Afdeling
naar uniformen zocht, kon hij
dankzij een wonderlijke speling
van ’t lot haast gratis een partij
kaki tenues die bij het klaren
te donker uitgevallen waren,
in handen krijgen. Zo ontstond
die kleur van onderop, van stront,
de goot, waaruit zijn bruine horden
opstonden om hun plaats, hun recht
nú op te eisen, recht en slecht,
dat huwelijk van de Nieuwe Orde,
bevestigd in bloed, vuur en puin,
van Adam Hitler - Eva Braun.

9.3
’t Fascisme was geen revolutie
naar linkse theoretici:
geen ‘kapitaalgoedevolutie’.
Geloof me: puur kretologie.
Maar ook al wil je ’t niet geloven,
hier kwam de onderste steen boven.
In plaats van rijk en wet: de straat.
Uit ’t lompenproletariaat
kwam ’t schuim gewoon naar boven drijven
en bleef daar dan. Ook buurman kan
heel goed als voorbeeld dienen van
naar boven komen en daar blijven.
Hij had dan ook als eerste prompt
een Volkswagen onder zijn kont!


9.4
Niet dat mijn moeder ’t hem misgunde.
Zij had geen last van jaloezie,
maar in haar vrome inlegkunde
paste zo iets toch feitelijk niet.
De voorspoed van de goddeloze…
Wat doe je als je met het boze,
met alles wat je ziel verteert,
zo heftig wordt geconfronteerd?
Wat doe ik zelf met martelingen?
Met Auschwitz? De geschiedenis
die steeds één grote puinhoop is?
Waar bleef zij met Gods zegeningen?
Zij leed – dat is voor mij geen vraag –
haar dagelijkse nederlaag.


9.5
Maar één ding weet ik ook heel zeker:
zij overwon toch elke keer
haar radeloosheid. Steeds weer bleek er
heel overweldigend hoe zeer
zij leefde vanuit de verwachting
en verder ging, zo, zonder achting
op wat verschrikt en ondermijnt.
En daardoor bleef zij overeind.
Al zag ze ook de godvergeten
ellende elke nieuwe dag
- de krant kost maar één oogopslag -,
maar zij bezat dat zeker weten
van dingen die je nu juist niet
vanzelfsprekend voor ogen ziet.

>inhoud