ADEMTOCHT 2014

-

In elk kind wordt iets van
ons aller oergeschiedenis
herhaald. Eerst enkel nog maar ban
van lijflijkheid, van voer, poep, pis,
van slaap, van heel veel slaap. Maar dan
een sprong van duizend era’s in
een lach. Zo lid van het gezin
de mens. Wie anders immers kan
er lachen zoals hij? Zo vrij
in zijn verbondenheid? Oog. Oor!
Naar binnen breekt een liefdestij
van woordjes, naampjes, ouderkoor
en baart daar onvatbaar banaal
het blijvend wonder van de taal.

O, archeologisch is elk kind
al groeve waar je antwoord vindt
- of minstens zicht – op hoe je leeft
vóórdat het zelf je antwoord geeft.

(10 april 2014)
 
 

>inhoud