RAPSODIE 5

-
                                                   Bij een opera van Lully op de tv

Verbazing telkens weer om zo veel troost,
zo veel naïeve, lieve zekerheid.
Een orde die in deugd gelooft. Je bloost
haast onbedwingbaar van verlegenheid.
Het ongeluk, hoe onbegrepen eerst,
leidt onontkoombaar, goddelijk geleid,
tot de beschikte harmonie. Goed heerst.
Het kwaad gestraft. De kwade uit zijn spijt
en krijgt alsnog een passende vergeving.
Want waarom doden als het anders kan?
Dat stoort – terecht – de menselijke beleving,
de hartveroverend tintelende zang.
Ja, ons modern dédain heeft toch wat droevigs:
want zouden wij die troost juist niet behoeven?
 

(19/20 juli 2011)
>inhoud