RAPSODIE 3

DE GEZEGENDE OUDERDOM

Als varkens in de modder op ons bed
aan ’t schurken, vet, tegen elkaar, misbaar
hoe onmisbaar! Zo dierbaar, onverlet
en onbeperkt, hoe rijk dit reservoir!
Ons bed een warme ark, geen zee te hoog:
wij varen wel, zeer wel! Het sop gekozen
op goed geluk: die kim in hart en oog.
(En ja: kleinkinderen als lichtmatrozen!)
                                       (27 oktober 2009/3 september 2012)
 

>inhoud