DE DRAAD DOOR HET SLAKKENHUIS

MINOÏSCH


Toeristen dwalend tussen halfbegrepen sporen,
gewapend met een plattegrond, maar toch verloren
in wat aan kale feiten zich hier presenteert.
En wat ons reisboek aan vermoedens debiteert,
verwart. De gidsen die hun passies preken voor
de al te snel voldane kudden in hun spoor,
nog meer. Wij, die zo zeer een vaste grond begeren!

De waarheid is: wij gissen maar, wij construeren,
wij geven namen: hof, paleis, troon, koningin,
maar elke nieuwe naam sluit meer misleiding in
en haalt de grenzen van ons weten uit het zicht.

De opgraver bracht meer zichzelf aan het licht.

En toch, we staan hier met de voeten in het wonder:
het avontuur dat hier begon, het onze en onder
wat voor gesternte toen die bloei en ondergang
plaats greep, een sfinxig raadsel en sirenenzang.
Een oktopussenpot, een lelieprins, de dames,
de stierensprong, die troon: wij blijven ignoramus.
Dát weten wij. Niets meer.

Ons blijven de verhalen:
wat onze vaderen zongen, hun wijze van vertalen
van lot en machten, feiten, tijd, geschiedenis,
van ons, van wat er hier voor ons te leven is,
die oogwenk tussen hemel, aarde, jeugd en dood.

Neem! Eet! Proef! Voel! Zing mee en maak je deelgenoot

>inhoud.