RAPSODIE 3

-

Weten dat er niets te delen valt.
Wat je schrijft, zijn blaren in de herfst,
vuisten die je weerloos samenbalt,
schreeuw die op je lippen al besterft.
Wat je dacht je kern te zijn een zucht,
waar je hart ligt lauw bezocht gebied.
Juist je liefsten zien er enkel lucht.
Leven een alleen gezongen lied.

Verder zingen? Zeker! Want ik moet.
Zwervend door het oerwoud van de taal,
vind ik onvermoed in overvloed
kruiden die mij helen. Elke maal.

(12 oktober 2009)

>inhoud