SICILIAANSE AVONDUREN

HET SICILIAANSE AVONTUUR (415 VC)

Bij de steengroeven van Neapolis (Syracuse)

Wat ooit met Theseus en zijn kroost begon,
vond hier zijn graf: een stampvol labyrint.
Uit tijd en weer en dorst en honger won
de Minosstier elk hem beloofde kind.
Thucydides: Zo gaat dat toch. De macht
(dus ook die droom die vrijheid is) te hoog
wordt blind, verliest de ander uit het oog,
wordt vijand van zichzelf: dood, einde, nacht.

                                              (18 juni 2008)

Theseus die Athene verloste van de jaarlijkse schatting van kinderen aan de Kretensische Minotaurus, was de heros van de Atheense democratie. Thucydides beschrijft in zijn Geschiedenis van de Peloponnesische Oorlog de ondergang daarvan als gevolg van machtsbegeerte (zie de beroemde toespraak van de Atheense gezanten aan de Meliërs). De expeditie tegen Syracuse (415-413 VC) was het begin van het einde van de Atheense macht. Syracuse sloot de meer dan 7000 krijgsgevangenen op in haar steengroeven: “Samengetroept in de diepte, veel te nauw voor een zo grote massa, leden ze in het begin nog van de zon en de drukkende hitte, want hun verblijfplaats was niet overdekt, en toen later in contrast hiermee de kille herfstnachten kwamen, maakte de temperatuurswisseling hen vatbaar voor ziekten. Daar ze vanwege het gebrek aan ruimte alles op dezelfde plaats moesten doen en tot overmaat van ramp de lijken van hen die aan hun wonden of door temperatuurswiseling of dergelijke oorzaken bezweken, eenvoudig op elkaar gestapeld werden, was de stank niet te verdragen. Honger en dorst kwelden hen…” Thucydides, Het Siciliaanse Avontuur. Uit de historie van de Peloponnesische oorlog. Ingeleid en vertaald door J.W. Barnard. Amsterdam (1963).

>inhoud