RAPSODIE I

NOG

Aan ’t einde van je alfabet:
aan zet. Je weet de poort is dicht.
Taal naar het sprekende portret,
maar windstil, morgenlicht.
Rijm op je winterbomen.
Als ooit: je lied, je gaan.
Voorbij je jongensdromen.
Uit wat je kan bestaan.

Een musje in een oude tuin.
Een moeten of het heilig is.
De laatste schittering op het duin.
Voordat. Voor dat. Belevenis.
Doorgaan met verse moed. Je
plakt maar brok aan stuk.
Een vliegende kraai voedt je
in ’t dorrend land. “Geluk!”
                                          (4 april 2007)

inhoud>