ARCHIPEL

NAAR AANLEIDING VAN BERT NIEUWENDIJK

Niet geloven, maar toch hopen,
liefde die geen weerwoord vindt:
dus verbeten verder lopen,
rekenen op tegenwind.
Zwijgen want al moe van spreken:
wat er was, gaat toch teloor,
wat nog heel is, zal gaan breken,
wat nog komt, is al dood spoor.
Dromen van aan zee te dansen,
wetend dat je bent verlamd,
weten dat je levenskansen
als sigaren zijn verdampt.
Maar je houdt je zender open
want – wie weet? – kan een signaal
van ja, wat? wie? binnenlopen
voordat je het graf indaalt.
En de hulp die mensen geven,
al die post die je ontving,
wekken op zijn minst toch even
ronduit je verwondering.
                                   (22, 24 juli 2006)

Bert Nieuwendijk, technisch onderwijsassistent op het Hervormd Lyceum Zuid, overleed in juli 2006. Dit gedicht is geschreven na zijn begrafenis.

>inhoud