HET VEELLUIK VAN DE RIJMERIJ

12.

Eilanden in een zee van wit: zwijgen,
beter: atollen van stilte in de
oceaan van lawaai. Nauwelijks stijgend
boven de vloedlijn, maar gaandeweg vinden
zaden en vogels hun landingsterrein
op de zerken van eeuwen groeien en sterven,
op de inbreuk van stormen van gisterse pijn.

Zoek naar een meerplaats tussen de kervende
rifbarrières en land er en kijk
naar het kraalsteen, de schelpen, de voet in het zand,
draai je om naar de zee en zie van dit strand
die kim zonder zin, zonder teken, dat rijk
voor je vlerkprauw waarvoor je kan leren
op sterren en deining en stroom navigeren.
                                                                     (3 februari 2006)

>inhoud