|
|
2004-11-01
HOLLANDSE DREVEN
VEENLAND
Een dijkje dat het water net
binnen de perken houdt,
voorbij de dakgoot vaart een vlet,
het vee beneden je herkauwt
alsof in eeuwen alles blijft
zoals het ogenschijnlijk was:
een koe een koe, het gras het gras,
een wolk die talmend over drijft.
Dit is dus ons toneeldecor,
de achtergrond, de basis voor
ons Hollands menselijk bedrijf.
Ach, voor ons vluchtige verblijf
- je had toch niet op meer gemikt? -
is het nog niet zo ongeschikt.
’t Beginsel was hier nooit erg hoog.
Vanaf de wal de ruigte in:
Hoe hou je het een beetje droog?
Steeds maar een tijdelijk gewin,
een wankele bodem van bestaan.
Het blijft toch altijd wennen aan
het feit dat juist door ons exact
het maaiveld al maar verder zakt.
Ons evenwicht: een klein gebied.
Dus alles wat je doet, let nauw.
Want in de hemel is het niet
of overzee. Nee, tussen jou
en mij ligt klaar wat hier behoort.
Dat brengt mij dichter bij het woord.
(25-27 september 2003)
>inhoud
|
|
|
