HOLLANDSE DREVEN

STRAND

Lopen langs zee op de laatste
dag van het jaar, niet de kwaadste
plaats voor een einde,
het nog onvoorstelbaar zijnde
begin in de grauwheid van golven
en de oude hemel bedolven.
Wij aan het verder gaan
in een wereld die stil lijkt te staan
(eeuwig toch: oever? eeuwig toch: zee?)
als het zand en de wind waartegen, waarmee
wij buigen en leunen in de rozige schijn
van even in alles geborgen zijn.

            (20 januari-6 februari 2003; 19 januari 2004)

>inhoud