VERSPREIDE GEDICHTEN 2001-2002

LEX

Hij is in stilte afgereisd:
natuurlijke bescheidenheid
van wie poeha en alles wat
bij dikdoen hoort, niet nodig had
(hij was in de coulissen wel
de regisseur van heel het spel).

Al heel jong op het spoor gezet
waar het besef werd aangewet
wat voor het leven telt, wat hort:
een leergang menselijk tekort

Daar is hij ook al dood geweest
maar overleefde in de geest,
in humor die spontaan en diep
een menselijke afstand schiep
en je ontsloot voor nieuwe zin.

Maar zelf steeds ook gevangen in
een cel van angst en schuld, verdriet
waarom zij wel, waarom hij niet.

Muziek bevrijdt, zij schenkt zich in
de opmaat tot weer een begin,
een klankenstroom die je doortrekt
en tot bewegen, voortgaan wekt.

Vaarwel dan, Lex, jouw warmte blijft,
herinnering die ons beklijft
zoals om jouw bemoediging
de glimlach van het oosten hing.
                                              (oktober 2001)

(Bij het overlijden van Lex Noyon)

>inhoud