ENE A

8. MITSRAJIM

En zak je verder naar het zuiden af
- en breekt ook nog de honger uit – beland
je als vanzelf in ’t Rijk van Aan en Af,
Vloed die je Voedt, het eeuwige verband
van Wisseling, nooit ommekeer.
Van hoog is hoog en laag is laag en heer
is heer en slaaf is slaaf.
                                       En jouw besef
- verdrongen steeds - : hoe rijk ik werd, ík was
daar slaaf. Slaaf van mijn angst, ’t gebrek aan lef.
Want zeggen dat mijn vrouw mijn zuster was!
Bang dat ik was vermoord te worden om
de schoonheid van mijn vrouw. Zo laf, zo dom,
zo bij die ongelovigen te kijk gezet
als onbetrouwbaar, louche sujet.

En dus ook hier klinkt: Ga! Jij, neem je vrouw
en ga! Maar ach, hoe anders toch dan toen!

Rijker dan ooit, ja, zeer in goeden doen.
Maar toch vooral ervaring rijker: spijt, berouw.

                                                       (9 september 2019)

 
Mitsrajim: Egypte. Maar letterlijk: het land der benauwenis

>inhoud