GEVALLEN WOORDEN 2017

 HERFSTGEZICHT

Een straat met een muur waarachter
je een kerkhof kunt vermoeden.
En gebogen tegen de kracht van
de wind een vrouw zich aan ’t spoeden
naar een onbekend doel – misschien heeft
ze een brief in haar hand? ’t Is bij vijven.
De schemer is aan het vallen en geeft
verzachter contouren, vergrijzender
kleuren. Het eind van de straat
verdwijnt traag uit het oog.
En jij staat
en je kijkt en je vraagt je: wat bindt me,
wat boeit me hier toch? En het daagt:
Omdat dit het is. Niets meer. En niets minder.

(24 oktober 2017)

>inhoud