GEVALLEN WOORDEN 2017

 -

Mijn kleine zuster Janneke gaat dood.
Ver van haar bed, maar wakker deze nacht,
denk ik aan haar. Dit ogenblik te groot,
te onbeschrijfelijk voor mij. Mijn kracht
kan zich niet meten met haar dappere strijd.

Zij die altijd er zwijgend vanzelfsprekend was.
Een glimlach vol van weten.
Hoe warm haar nuchterheid.
Blijmoedig toch haar ernst.
Haar stem van donker glas,
die zij nooit echt verhief, verheffen hoefde.
Dat ritme van bedachtzaamheid, van in
zichzelf verdiept gebaar, intieme zin,
die – hoe? als rinse appels? proefde.

En dat neemt niemand van ons af.
Boeket dat blijft voorbij haar graf.

(13/24 oktober 2017)

>inhoud