GEVALLEN WOORDEN 2017

 ILLYRISCH

Zo zang zijn, zo schrijven,
die grondigheid, o, die vrucht
van de aarde, zo lijfelijk
ervaren, die rauwheid, die zucht.

Jong zijn en dromen
dat ooit je mag klinken
als dat woud, als die bomen,
als die akkers, zonblinkend.
Die vrouwen van ver,
o die hoop ongerept.

En nu, zo lang her,
weer gevonden, ontdekt
als een deel van je zelf,
jij trouwer dan jij
had gedacht, o gewelf,
die oeroude rei,
die hoog over jou zingt
van liefde verloren,
verloochend, verblind,
van leven versmorend
als niet hij of niet zij…
maar het zingen gaat door en
vindt woorden – altijd.
Wel kreten te slaken,
maar ketenen? Ach,
wanhopig toch vast
aan de bloem van de dag,
de troost in het stof,
de hoop van de as.

(18 september 2017)

>inhoud