EEN VADER BEGRAAFT ZIJN ZOON

ZONDAG 15 JANUARI 2017

Altijd aan hem gedacht wanneer
bij voorbeden het stil gedeelte kwam.
Nu schrik ik op: het hoeft niet meer.
Want tussen toen en nu een dam:
zijn dood. Mijn zorg van toen voorbij
geeft geen bevrijding, meer ontreddering.
Mijn stil gebed blijft mijmerij,
geen bidden voor, ‘k blijf steken in
gevoel dat stem zoekt, maar niet vindt.
Want overvallen door ’t gemis
van niet meer hoeven piekeren om je kind.
En dat dat juist zo droevig is.

(23 januari 2017)
 

>inhoud