EEN VADER BEGRAAFT ZIJN ZOON

-

Ik zie je staan. Je staat, breed, zwaar,
bij de auto die je op komt halen
voor de kliniek. Zoon, vijfenveertig jaar,
op ’t punt staand om te gaan bepalen
hoe straks de rest is van je leven.
En ik neem afscheid. Het is tijd.
Niets om je verder mee te geven
dan wensen dat je de gelegenheid
zult vinden om je leven lichter
te maken. Want hier ligt een kans
om ’t opgeruimder, beter in te richten.
Een mens is toch geboren voor de dans?

(4/19 augustus 2010)

>inhoud