DE BINNENWEG

22.

Ontdaan van zoveel wallen
om je hart. Als rokken
van een ui. Een bouwval
zo vermoeid, om in te blijven.

Ik was een slot
waar moederziel alleen
een jongetje aan ’t dwalen was.
Achter zijn dikke muren
zo zwaar geraakt.
Gevoel gefilterd en verdraaid.
’t Kasteel een sprookje.
Ik was zoek. Maar toch
na zoveel neerslag
staat het nog.

>inhoud