GEVALLEN WOORDEN 2016

-

Het mijmerend meer, diep in zijn kraag
van riet en randbos, middaggloren
en vogels die de open vraag
van ’t watervlak maar nauw verstoren;
een tijdloos uur van drijven, zweven.
Het denken laten, roerselen voelen,
je aderen zingen, weten leven,
maar niet te vatten, niet te doelen.
Bespiegeling waar je precies
jezelf pas vindt na het verlies.

(18 januari 2016)

>inhoud