ADEMTOCHT 2015

-
Wat verre vaderen – vergeet de moeders niet! –
ooit onder woorden brachten: eens moet het goed,
volkomen zijn geweest. Geen kwelling, geen verdriet,
geen dood! Nee, enkel maar genieten van overvloed.
Uitvloeisel van en tegenbeeld van hun tekort?
Sprong naar bedoeling uit aangrijnzende toevalligheid
die tot de kloof van zijn en moeten zijn verwordt.
Mens blijvend heer en slaaf van eigen werkelijkheid
vanaf het ogenblik dat hij als niet-meer-kind
zijn zwerftocht naar een droombaar paradijs begint.
En gaandeweg wordt veld tot tuin. Omheining die
beschermt. En splijt: een bron van bittere wrok voor wie
nog buiten staat. Gist van vernietiging – Toch, ’t puin
maakt altijd plaats voor groter hof, voor rijker ruim.
Een wonder groeiproces, waarin je haast geloven zou
tegen die rand in van ’t onbeterlijke, onverloste grauw.
En ja, een ja waarin je wel geloven moet
omdat jij, doler, richting zoekt voor wat je doet.
Niet terug naar een denkbeeldig toen - ’t idee! – nee:
voort,
op zoek naar ’t rechte pad met in je oor (je mond?) dat
woord.
(18 augustus 2015)
 

inhoud>