ADEMTOCHT 2015

HOSPICE IMMANUEL
De spiegel toont geen vreemdeling.
Ik krijg mijn trekken thuis. Ik ben
de man die haar vertedering
verliet. Dus is dit requiem
mijn onbetaalde rekening.
Ik schoot, ik schiet in wat ik ben
te kort. Geen verontschuldiging.
Bevestiging, ja ik beken.
Juist daarin lag de opening.
En ligt. Mijn grens. Aanvaarding van
dat ik – toen, steeds – niet anders kan.

Ontoereikend, ontoereikend tot het graf.
Altijd dat open eind. Nooit af.

(1 maart 2015; zondag Reminiscere)

Op 27 februari stierf Jeanne Weenink, mijn eerste echtgenote, in bovengenoemd verpleeghuis.

inhoud>