ADEMTOCHT 2014

-

Wat? Toeval? schiep de plaats waar diep
meer klanken sliepen dan je had
gedacht –je dacht nog niet. Je riep,
stiet uit, je klonk, je zong naar wat
je stemming was. Je was nog dier.
Nog midden in je nu en hier
--maar wel op weg, al wist je ook
van niets. Je zag, je hoorde, rook,
je proefde, voelde. Je genoot
en je gezicht, zo haarloos bloot,
vertrok tot wat nooit was vertoond.
Grimas? Je was nog eeuwenjong,
piepoud. Je eerste lach bekroont
een tocht van ver. Straks krult je tong
tot taal, tot dag van onderscheid.

Put beelden uit verborgenheid:
Een roedel rond een vuur. Terwijl
’t al donker is, nog op. Een tijd
voor niks. En zo maar gaat dan ijl
er iemand neuriën. Nog nooit
gedaan. Geen nut. Maar nu: spontaan.
Een buur, verbaasd, gromt: “mm?” Die ooit
gestelde vraag (“Wat ben je aan
het doen?”) maakt van een dier een mens.

Die vraag de vloek die ons sinds zo
vervolgt dat jij je woorden wenst
als vijgeblad, verdwijntruukshow.
Een gat om weg te duiken, maar
dat opening blijkt naar toekomst toe.

Jij, steeds weer doen, niet wetend hoe >
 
of wat. Wond. Wonder. Wonderbaar.

(16 oktober 2014)

>inhoud