LEF

3.

Toch, één ding is voor iedereen gelijk.
Besef dat in ons kerft, ons kleiner maakt:
dat ieder sterft. Dat ieder, arm of rijk,
zwak, sterk, door ’t zelfde lot wordt aangeraakt
om mee te dansen, mee te gaan naar waar,
wie weet, het oordeel wacht voor iedereen.
Dood die een levensspiegel wordt, pasklaar:
“Toen Adam ploegde, Eva spon….”  opeens
die vraag, fataal, loodzwaar, van “waar was toen
de edelman?”Ja, zo begon het. Visioen
van recht, van “zonder aanzien des persoons”,
van geen geweld, geen overmacht. Gewoon
voor elk zijn deel op grond van vergelijk.
O, proef dat woord! En voel je erdoor rijk.
                                           (8 augustus 2013)
 

>inhoud