LEF

4.

Vrijheid is maar een vlag.
Voor wie bevangen is,
dekt zij altijd de vracht:
vrucht van geschiedenis.
Spreekt die je ook niet vrij?

Had je gedacht! Juist zij
laat zien hoe vast je zit
aan ’t vege lijf, plaats, tijd,
aan vooroordeel gekit
en solidariteit.

Wie niet, die speelt met macht,
hoe zacht ook, eeuwig nacht,
het woord als zijden koord:
“Mag ik zo vrij zijn om…”.
De vlag een schaamlap voor
je naakt belang, het mom
waaronder omnivoor
leviathan om ons komt.

Op vier mei hangt de vlag
er halfstok bij. Niet vrij

maar toch terzelfder tijd
ondanks jezelf bevrijd
-- althans als dat geheim
niet in jou is bezwijmd.

Dus is, omdat gevoel
in zijn betrekkelijkheid
op vergelijking stoelt:
(ik slaaf, jij vrij), er tijd
om in vertrouwend trachten
je vonnis af te wachten?
                                    (14-16/30 augustus 2012)

>inhoud