LEF

liberté

1.

Het zou een Delacroix haast kunnen zijn:
een menigte met sabel en geweer
springt op me af over een voorterrein
vol stervenden. Beklemming. Nog veel meer
van ’t viertal ruiters dat daarboven torent,
de kleuren van hun paarden blauw, wit, rood
en vaal. En attributen daarbij horend:
kroon, weegschaal, zwaard en achteraan de dood
zijn rijk.
En alle lopen zijn gericht
op mij – ach nee, natuurlijk niet, men mikt
op machtigen, op mensen van gewicht,
uitbuiters, onderdrukkers.
Ik verschrikt?
Waarvoor? Ik hoor bij hen, ik ben, ik kan
niet anders dan in brand staan aan hun kant.
                                          (23 augustus 2012)
 

>inhoud